November 2015. Op Bali was ik, in Ubud om precies te zijn.
Om te ‘herprogrammeren’. Mijn overvolle, overwerkte en overspannen harde schijf te ontdoen van allerlei programma’s en documenten die oud en niet meer nodig waren.
Om me weer te verbinden met mijn bron, met onze bron. De bron van ons bestaan. Om weer te vóelen waarvoor en waarom ik op aarde ben.
Het was genieten en hard werken tegelijk.
Om laagje voor laagje af te pellen. Te voelen. Wat is mijn waarheid. Wat is aangeleerd. Wat past wel bij me, wat niet.
Nu maakt Bali dat wel makkelijker, wil ik bekennen. Je transformeert daar haast als vanzelf. Gelukkig heb ik naar de innerlijke roep om daarheen te gaan geluisterd.
Niet dat het altijd makkelijk was. Maar…. Hoe meer ik me overgaf aan wat er was, hoe makkelijker het werd.
Allang weer in Nederland, is dat nog steeds voelbaar voor me.
Maar goed, daar gebeurde het.
Ik lag in bed. De energie stroomde door mijn lijf. In golven. De koele luchtstroom van de plafondventilator versterkte dat gevoel.
En toen wist ik…. Ik ga nu domeinnamen registreren. Drie om precies te zijn. Ik wist ook om welke namen het ging.
En ik heb het gedaan. Op mijn telefoontje met niet al te beste wifiverbinding.
En toen….
Niets?
Een aantal maanden heb ik me afgevraagd wat ik dan wel zou gaan doen met die domeinnamen. Mijn hoofd deelde haar oordelen met me, over ‘onderhand’ er eens wat mee gaan doen. Mijn ‘ik’ voelde vertrouwen.
Best lastig om daar balans in te houden. In het diepe weten en vertrouwen dat de tijd zal laten weten wat er gaat komen én het ego, het hoofd dat er van alles van vindt en nog steeds niet uitgeoordeeld is.
Vandaag wéét ik dat die maanden niet voor niets waren. Vanmorgen, net na het ontwaken, ontvouwden zich de eerste ideeën waarvan ik meteen voelde dat ze niet langer losse ideeën waren, maar plannen van aanpak.
Wat later, tijdens mijn ochtend-yogasessie, ontstond De Baarmoeder – inloopthuis voor vrouwen. Een diep en dankbaar gevoel dekte me als een warme deken toe.
Een beetje rare naam, vond mijn hoofd…. Wat zullen mensen daarbij denken…
Mijn ‘ik’ vond dat het klopt.
En ja… het klopt. De Baarmoeder is een deel van het geheel. Het geheel van Vrouw zijn. Van Volop Vrouw Zijn.
‘Volop Vrouw Zijn’ is zich nog aan het vormen. Net als ik. En net als jij waarschijnlijk.
Ik hoop en wens dat Volop Vrouw Zijn een plek wordt waar jij en ik inspiratie vinden om te zijn zoals we willen zijn.
Waar we geïnspireerd worden om terug te keren naar onze waarheid. Los van alle beelden die onze maatschappij ons ‘opdringt’. Los van alle conditioneringen, verstandelijke beredeneringen over wat ‘hoort’ of wat ‘mag’.
Waar we kiezen om te leven vanuit de bron van leven die we allemaal in ons hebben. Vanuit de wijsheid en kracht die in ons allen zetelt. In ons hart en in onze baarmoeder.
Een (leven)scheppende bron van creativiteit en warmte. Van oprechtheid. Van liefde voor het leven, al het leven op aarde.
Van respect. Naar onszelf, ons lichaam en naar alle anderen.
Inspiratie in de vorm van informatieve teksten, beelden, muziek, workshops, samen-zijn, samen delen …. Wat er zich ook maar mag voordoen.
Ik hoop dat je met me mee wil kijken hoe Volop Vrouw Zijn zich ontwikkelt. In mij, in jou….in elke vrouw.
Van hart tot hart, van vrouw tot vrouw, van mij tot jou, in samen-zijn
Desiree Durga ma